Bezsilność życia
   

Zgubiony gdzieś poddaje się.
Idąc ulicą wiem, że to co było się skończyło.
Tak po prostu Cię kochałem,  a teraz tak całkiem sam oddalam się.
Ubrany w smutny czas, poddaje się.
Zgubiony gdzieś odchodzę w cień.

Nie chce tamtych dni pamiętać wcale, tylko czemu myślę o Tobie nieustannie?
Dość często brakuje mi słów, by opisać to co działo się z nami. 

Już nie ma Ciebie, lecz zamykam oczy i czuję Ciebie znów.
Tak po prostu marzyć chce, że stanie się tak jak serce chce.
Gdy spotkamy się, nie miniemy się na ulicy jakbyśmy się nie poznali.

 Niby kiedyś razem,  a dziś sami jak palec.
Najgorzej dowiedzieć się o czymś co nie da Ci później spokoju .

Tak smutno mi czasem, gdy spoglądam na żółte gwiazdy.
Tylko czasem nie śpię nocami myśląc o tym co sprawiło, że nasze drogi się rozstały.
Ból przeszywa mnie na wylot, lecz wiem, że ból ludzi uszlachetnia.
Dziś już kwiat uschnięty jest jak  serce, które niegdyś kochać na zabój chciało lecz się poddało.