Życie jest darem. 

I każdy z nas każdego dnia spełnia swe zadanie. 

Każdy dzień jest dla mnie wyzwaniem, walką  i zarazem lekcją z życia. 
Czasem po prostu boję się zasnąć, bo mimo, iż staram się nie myśleć o przeszłości ona we śnie nie daje mi spokoju.  Męczą mnie wspomnienia, zjawiają się w nich osoby, których nie chce znać. Nie porównam tego do horroru, ale porównam to do historii z bajek.  Niektórzy ludzie, którzy mi się śnią są jak smoki. 
Zieją ogniem, za sobą zostawiają spustoszenie, a najgorsze jest to, że wiele osób próbowało się bestii pozbyć, a ponosiło klęskę. Tak samo jest z ludźmi, którzy zrobili nam rany i nie potrafią wyjść nam z pamięci, a może i z serca. 
 Czasem nie chce już, by miłość kiedykolwiek gościła w moim życiu. Gdyby nie ta niby" miłość" było by mi - wam lepiej. 
 Staramy się o związki, o uznanie przez długi czas, ale żeby coś się skończyło wystarczy sekunda ludzkiej głupoty.  Kiedyś moim marzeniem było się budzić przy czyimś boku, lecz nigdy nie chciałem się gubić we własnym życiu z powodu marzeń, planów i osób, które odeszły i zostawiły wiele złego. 
 Gdybym mógł mało zyskać, a więcej stracić, by było lepiej, to wolałbym więcej stracić niż mieć więcej. Czasem dla niektórych miłych momentów w życiu warto dużo zapłacić... 
 W zapomnieniu pomaga mi pisanie, w nim odkrywam własny świat. 
Nie mam na myśli tego co tutaj pisze, lecz fikcję... 
 Fikcyjne historyjki, które z kimś pisze pomagają mi zapomnieć o życiu codziennym. 
Kiedyś pewna osoba mi mówiła, że taka nie jest jak inni. 
 I nawet obiecała, że nigdy nie będę musiał podejmować decyzji, czy bym wybaczył... 
Jestem na siebie zły.  Ale to dla mnie była lekcja, by nikomu nigdy nie ufać w puste słowa. 
 Teraz póki sam nie zobaczę to się nie przekonam i nie uwierzę. 
Inni mówią, że przeszłość mnie zniszczyła. 
Ale nie zrobił tego czas, lecz osoby, które obrały taki kurs w życiu nie patrząc na innych, którzy kochali i chcieli tylko kochać. 
Życie jest bardzo kruche. Dużo daje, a jeszcze więcej odbiera. 
 Często chciałem cofnąć czas, ale chcieć to ja sobie mogę. 
Wciąż walczę o to, by jakoś normalnie żyć. Próbuję i to jest już dużo.