Czasem człowiek czegoś bardzo w życiu pragnie. Gdy nadarza się okazja, by coś się w jego życiu zmieniło postanawia dać szansę komuś kto do tego ma prawo. 
    Człowiek robi błędy, wchodzi w bagno,  a gdy z trudnością z niego wychodzi postanawia zawrócić i wleźć w nie jeszcze raz. 
 Mimo, że wie, że było ciężko, popełnia jeden i ten sam błąd w kółko. 
 Największą mądrością może okazać się rozum konia. 
 Koń na pamięć zapamięta drogę,  którą przebył, trudności jakie napotkał i nieprzyjemności jakie go spotkały, ale nigdy nie pcha się w to samo, tylko wybiera inną drogę.  Z człowiekiem jest tak samo. 
Człowiek woli sam siebie zniszczyć, by dawać sobie szansę  na to, że będzie lepiej. 

 Nie warto iść tą samą drogą  jak w przeszłości. Nigdy nic dobrego z tego nie wyniknie, a ból jest gorszy niż poprzedni.

Czasem najlepszym wyjściem jest tym wszystkim jebnąć i pójść przed siebie. 
Iść na spacer, odciąć się od ludzi, by zmądrzeć i nie być naiwnym na miłe słówka.  Konia jak raz ogrodzenie popieści to nie podejdzie już więcej. A człowiek pcha się mimo, że wie jak bolało. 

Mrok spowija świt,

Łzy tworzą mozaikę na naszych oczach.

Ludzie po zachodzie słońca zmieniają się w bestię. 

 Przyjaciele wbijają nóż w plecy, uśmiechając się do nas czule. 

A Ci których kochamy zostawiają nas dla sępów i po prostu odchodzą. . 

Szczęśliwe zakończenia są tylko w bajkach. 

W  bajkach wszystko jest łatwiejsze, 

   bo  problemy nie dostały scenariuszu, 

a życie i losy są  napisane przez scenarzystę , a nie przypisane od narodzin przez stwórcę .